Met Joel Lyssarides ( 1993) lijkt zich weer een fantastische Zweedse jazzpianist te hebben gemeld om in de voetsporen te treden van zijn beroemde voorgangers als Jan Johansson (1931- 1968), Bobo Stenson (1944) en Esbjörn Svensson ( 1964- 2008). Het Esjbörn Svensson Trio, ook wel bekend onder de naam E.S.T. is natuurlijk een begrip geworden en het voorbeeld voor bijna elk modern pianotrio en die status zal Joel misschien niet bereiken maar zijn spel en zijn composities ademen wel dezelfde kleur en karakter, dus wie weet. Op 21-jarige leeftijd ontving hij als eerste jazzmuzikant de prestigieuze Jan Wallander prijs, een prijs die elk jaar wordt uitgereikt aan een begaafde student aan een van de instituten voor hoger muziekonderwijs in Zweden. Zijn debuut album “Dreamer”uit 2018 is al meer dan 2,5 miljoen keer beluisterd via Spotify.

“Het proces rond dit album was duidelijk anders dan het werken aan mijn vorige cd toen ik kon kiezen uit nummers waar ik jaren de tijd voor had gehad om ze te schrijven. Nu moest de muziek worden geschreven in een tijdsbestek van enkele dagen. Er zit altijd een soort magie in het moment dat ik improviseer en dat vind ik altijd moeilijk om later te hervinden”.”In dit geval zijn de meeste improvisaties direct vastgelegd en opgenomen met het trio zonder een verdere bewerking. De beste muzikale beslissingen maak je als het erop aankomt en niet noodzakelijk over een langere tijd als die beschikbaar is”, aldus Joel . Op “A better Place“ wordt Joel (pno) begeleid door Niklas Fernqvist (contrabas) en Rasmus Svensson Blixt (drums).

Al in de eerste nummers “Vilse”en “ Circling ”treden de bijzondere kwaliteiten van dit trio naar buiten, fraaie piano klanken voortgebracht met een vederlicht touché, een zacht zoemende bas en ritselende bekkens op de achtergrond. In “Walking Tune” zijn de handen van Joel elk bezig met hun eigen muzikale verhaal, een ritmische en een die daaromheen de melodische lijnen uitzet en daarop verder improviseert en dat alles verweven tot één boeiend geluidsbeeld. En dat beeld zet zich voort in het gehele album, in de compositie “Denial” is er wederom sprake van een lichtvoetig sprankelend pianospel dat klinkt alsof het opstijgt uit diepere bronnen. Joel, Niklas en Rasmus maken muziek die je niet onberoerd laat en die je eigenlijk voor altijd in je hoofd zou willen opslaan, wonderschoon. Titel- en slotnummer “A Better Place”zou je aan een ieder willen laten horen en vooral aan die tumultmakers die ervoor zorgen dat je halsreikend uit ziet naar een betere plek.

Jan van Leersum